Gerben? De meeste mensen in mijn nabijheid noemen mij “Ben”. Zo sta ik dus bekend, al was ik liever naar mijn doopnaam “Gerben” genoemd. Het werd eerst “Bennie” en later “Ben”. Alleen als het officieel werd kwam “Gerben” te voorschijn. Laten we maar stellen dat deze website zoiets is.

 

Ik werd geboren in Den Helder, ik groeide er op, vond er mijn werk, had er mijn gezin en woon er nog steeds.

Wij kregen twee prachtige zonen die inmiddels hun eigen gezin hebben. Dankbaar ben ik grootvader van twee lieve kleindochters en één stoere kleinzoon. Dit schrijf ik nu wel, maar eigenlijk is mijn kleinzoon ook lief en mijn kleindochters zeker ook stoer!

 

In 1958 werd ik ingeschreven in het geboorteboek van de Hervormde Gemeente te Den Helder. Mijn jeugd bracht ik echter door in de kleine Oud Gereformeerde Gemeente. Kort na mijn huwelijk met Thea traden wij weer toe tot onze hervormde wijkgemeente Opstandingskerk; een gemoedelijke gemeente die door vrijzinnigen en confessionelen gevormd werd. In 1958 bouwden deze beide groepen gezamenlijk deze forse wederopbouwkerk. In deze gemeente zijn onze beide zonen gedoopt en zat ik vele jaren in verschillende functies in de kerkenraad

De Opstandingskerk is al weer jaren geleden verbouwd tot woongebouw.

 

Ik maakte hier voor het eerst kennis met een meer vrije (vrijzinnige?) wijze van geloven. Dat gaf wat verwarring en dan niet zozeer over de pure inhoud, maar veel meer over de uiterlijke vormen die ik niet gewend was.

Tot mijn eigen verbazing werd ik enorm geraakt door deze manier van geloven en theologiseren; eigenlijk paste het als een jarenlang gedragen jas.

De twee hervormde predikanten van de andere wijken in onze woonplaats: ds. Auke Mulder en ds. Jan Bruin, hebben veel bijgedragen tot mijn vorming. Zij waren niet –zoals predikanten wel aangeduid worden- vrijzinnig, maar behoorden tot het midden van de kerk. Zij hebben mij beiden op hun eigen manier een fundament  gegeven; nog steeds sta ik daar graag op. Met open oren, open hart en open ogen in het midden van de kerk en maatschappij, met respect voor- en een integere omgang met de Schriften.

 

Toen onze wijkgemeente meer en meer een op Amerikaanse evangelische leest geschoeide koers ging varen, kozen wij als gezin –zoals meer mensen uit onze wijkgemeente- voor de Driemastergemeente. Dat was de plaatselijke Doopsgezinde Gemeente, waar ook de Remonstranten en de Vrijzinnige Hervormden een kerkelijk onderdak vonden. In deze positie bleven wij ook verbonden met de Opstandingskerk. In de Driemastergemeente ontmoette ik de pure, vrije, maar ook schriftuurlijke prediking binnen de doopsgezinde wereld en dat heeft mij niet meer echt losgelaten.

Maar ook de Driemasterkerk (vermaning) werd gesloten; nu wonen er mensen in.

 

Ondertussen deed er zich iets in mijn leven voor dat alles definitief zou veranderen; mijn lieve vrouw Thea werd zo ziek dat het leek dat zij niet lang meer bij ons zou zijn.

Ik koos voor mijn gezin en voor de zorg voor Thea.

 

In 1998 besloot ik –enorm gestimuleerd door Thea- naast  de zorg, theologie te gaan studeren.

Mijn eerste stappen waren om de Opendagen van de verschillende instituten die een vierjarige HBO-opleiding  theologie  aanboden, te bezoeken. Sfeer te proeven en kennis te nemen van het curriculum van de opleiding.

Uiteindelijk koos ik zonder aarzeling en met volle overtuiging voor de Noordelijke Hogeschool in Leeuwarden. Een neutraal en openbaar instituut met studenten uit alle geloofsstromingen in ons land.

 

Op door mij bezochte Opendag 1997 met als thema “Roeping  of Beroep” woonde ik een workshop bij van drs. Peter Vermaat  getiteld:”De clown als bemiddelaar van het heilige”. Dit nam alle twijfel –zo die er was?- bij mij weg en koos ik met overtuiging voor de NHL.

 

Vier geweldige jaren volgden, soms improviseren naast de zorg voor Thea, maar altijd door haar gemotiveerd en gestimuleerd!

Met steeds meer waardering ben ik naar mijn docenten gaan kijken; wat een geweldig docentenkorps. Ik voel mij nog steeds rijk dat ik van deze mensen onderwijs heb mogen krijgen. En wat was de opleiding aan de NHL stevig en solide!

In augustus 2003 studeerde ik af en markeerde dat met mijn scriptie over de Brief van Jakobus.

Ik deed aanvullend naast mijn HBO, de tweejarige opleiding Grieks en de tweejarige opleiding Hebreeuws; het Grieks deed ik bijna compleet, maar niet afgesloten met het examen in Groningen en Hebreeuws bijna één jaar. Beide waren facultatief, niet standaard behorend tot een HBO-opleiding. De zorg voor mijn vrouw zou in de knel komen als ik met deze opleidingen door zou gaan.  

Wel compleet en met goed resultaat afgesloten, volgde ik  -de ook facultatieve- opleiding Homiletiek (Predikkunde) bij drs. Peter Vermaat, docent aan de NHL.

 

Op 25 november 2003 deed ik in de prachtige oude Engelmunduskerk te Velsen-Zuid mijn afsluitende gesprek binnen het kerkelijke traject en ontving mijn Testimonium als kerkelijk werker in de Nederlandse Hervormde Kerk. (Nu Protestantse Kerk) (PKN)

 

Het was ons voornemen dat ik naast de zorg voor mijn vrouw in een gemeente zou gaan werken in het pastoraat.

Na mijn afstuderen kreeg ik verschillende aanbiedingen; met name uit Friesland.

De zorg was toch te intensief om dit te doen en ik koos voor mijn gezin en de zorg voor Thea.

Dit zou tot 7 april 2020 zo blijven; op die dag moesten wij afscheid nemen van mijn lieve vrouw. 22 jaar zorg kwam ten einde. Een enorme leegte drong zich op, vol van gemis en verdriet.

 

Na al die jaren van min of meer isolement zocht ik in 2020 weer naar een plek waar geloof beleefd wordt en gemeenschap gevierd. Dat was ten tijde van de Corona-epidemie bepaald niet gemakkelijk, maar in het najaar van 2021 kwam in ik in de Doopsgezinde Gemeente te Schagen, een regiogemeente.

Dat was thuiskomen! Het is een hele goede plek; een plek om van te houden. Gemeenschap, bezinning en fijne muzikale begeleiding.

En na al de jaren na mijn studie heb ik het geleerde in de praktijk mogen brengen door verschillende keren voor te mogen gaan in de kring van gemeenten.

Dat geeft een hele positieve impuls om weer te studeren en na te denken over de plaats van de bijbelse geschriften in het leven en de maatschappij. Dat geeft mij veel voldoening en een fijne tijdsbesteding.

Last but not least: ik mag mijn weg weer gaan met een lieve vriendin aan mijn zijde en dat geeft heel veel positieve energie!